Synthesizer

Ik heb gezonde vlagen van onuitputtelijkheid, ik gooi mijzelf op het feit dat ik iets kan.
Of wil. Ik weet nooit wat ik wil, ik ben een persoon die doet.

Wat ik niet doe, is gezond relativeren, ik moet als een bot mes door touwen van controle snijden. Ik wil de controle over mijzelf verliezen, ik zie mijzelf wel, maar voel ik hem?

Ik wil ditmaal geen poëzie, deze keer vloeit er bloed. Zijn fouten verzonnen om beslissingen te bedekken? Weten wij tijdens de beslissing dat wij dit later een fout zullen noemen? Als men in gaat zien wat men wilt, dan zijn verkeerde beslissingen niet langer fouten, maar incompetentie van het streven naar verandering.

Moet ik door blijven gaan als hetgeen wat ik nog moet definiëren? Zelfspot brengt vanzelf kennis.

Synthesizerized

Baffled.

I'd rather be waffled.