Pseudo-wits

Nineteen.
None seen.
I have written enough to make it up.
I have made up enough to write nonsense.
But could it be revolutionary?

Do I still want to be the one, carried by that what I hate.
Dislike, it's stronger than hate.
I ramble I crumble I am nowhere to be seen.
All I can participate in.
Has been written before.

Has been pondered about before.

I have no input for change, I have nothing to change in me.

My ideology of perfection was a perception of lies. Made by me.
All my ideas are reruns. I'm the television of real life.
I need a younger self, more knowledge and less light.

Eisbahnen

Ik laat mij door ijsbanen leiden.
Niet door gevoel, die laat ik los. Vieren, als het ware.
Ben ik dan gezegend met een lakse activiteit? Of moet ik het ervaren, ermee samensmelten. IJs, dat is glad. Dat moet gezegd worden. Zonder gladheid is ijs ijs niet. Je zou het kunnen beschouwen als een vereiste karakteristiek.
Ik laat me leiden, zachtjes wijkend voor rechts, neig ik naar links te gaan. Ik moet actief blijven om dit passieve te ervaren. Ontleed ik nu een actie tot een soort van beheersing, ontleedbaar in meerdere elementen? Observatie, krachtuiting en coördinatie.
Complex hoe een automatisering in een mensenhoofd ontstaat en geactiveerd wordt.
Dat terzijde. Actief zijn is de sleutel tot passiviteit. Zo een vicieuze cirkel moet mijn einde wel worden. Strevende naar gemak, levende in extirpatie der arbeid.
Doelen zijn er om te stellen. Ze nastreven is voor optimisten.